Vermits er veel plaats is op deze rubriek en toch iemand de spits moet afbijten : hier een duiding met betrekking op een onderwerp van “Perspectief voor Vlaanderen”: de staatshervorming en de aard en rol van de P.S. in Wallonië.
Zoals men doorgaans weet is de Parti Socialiste de toonaangevende partij in Wallonië die sinds decennia lang er de lakens uitdeelt.Gaande weg heeft deze partij zich genesteld in het DNA van de Walen en heeft zij een praktische identificatie met Wallonië tot stand gebracht. De partij heeft een formidabel apparaat achter zich op basis van vrij decentrale baroniien en een geduchte studiedienst in Brussel. Dit decentraal aspect speelt de centrale leiding soms parten omdat de decentrale leiders zich onaantastbaar achten en zich soms een extreem corrupt imago aanmeten. Periodisch komt deze grootschalige corruptie aan het licht en poogt de centrale partijleiding in te grijpen. Telkens weer botsen de daarom vermoorde Cools , de met de billen blootgezette Di Rupo en nu weer de grootsprakige Magnette voor deze monumentale rots van corruptie. Telkens weer worden dure eden gezworen en gedreigd met zware sancties. Maar als de corruptie zo diep geworteld zit in het DNA van Wallonië dan helpt hier geen lievemoederen : slechts de verdwijning van de structuren en sociaal-economische onderbouw ervan zal een volledige verandering kunnen inhouden.
Magnette is zich ongetwijfeld bewust van deze precaire toestand, en zijn enige strohalm waar hij zich poogt aan vast te klampen is de Vlaamse zwakheden voor 200 % uitbuiten om het verdiensysteem van Wallonië in stand te houden.Over deze taktiek : zoals in de vervolgverhalen van op de teevee: “Come and see next week”.En lees of doorploeter “Perspectief voor Vlaanderen: het staat er allemaal in.